Niewygodnie

Ciemne moce
Uwzięły się na noce

W czeluściach strachu
Leżę sam wołając przodków imion

Bezskutecznie

Oni nie przyjdą
Nie przyjdą nigdy

Oni nie znają
Nie znają żadnej łagodności formy

Zalani głazem w płynie
Klęczą
Na skraju ziemi niczyjej

Mi nie pomogą
Bo sami się męczą
Okrutnie

Aby utrzymać choć okruch
Wspomnienia
Śród dusz
Co jeszcze nie weszły do cienia

Leżę sam, na mokrej ziemi
Pełnej gnijących korzeni

Leżę tam, gdzie gwiazdy
W obłoku miasta
Wyblakły jak każdy
Kto pragnął się przebić nim zgasła

Lampa na wielkim murze
Z cierniowej stali

Leżę sam
Na wznak, jak umarli
Wszystko już mam
Gotowe

Niech w końcu zgaśnie światło

Wszystko gotowe